W niedzielę 31.05.2015 o godzinie 18:00 w CSW Łaźnia na Dolnym Mieście odbędą się wernisaże wystaw NERVOPLASTICA oraz HUMAN TRAITS. Będzie to kolejna odsłona projektu Art+Science Meeting.
Art+Science Meeting to unikalne przedsięwzięcie na gruncie kultury polskiej, który praktycznie nie posiada odpowiedników na arenie europejskiej. Projekt wykracza poza obszar tradycyjnie pojmowanej sztuki. Promuje ideę interdyscyplinarności i komplementarności sztuki i nauki.
GUY BEN-ARY
NERVOPLASTICA
Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia
ul. Jaskółcza 1, Gdańsk - Dolne Miasto
ul. Jaskółcza 1, Gdańsk - Dolne Miasto
31 maja – 14 czerwca 2015
Otwarcie: 31 maja 2015, godz. 18:00
Panel dyskusyjny: 1 czerwca, godz. 18:00 / Baszta Słomiana, ASP w Gdańsku
Kurator: Ryszard W. Kluszczyński
Koordynacja: Anna Szynwelska
Koordynacja: Anna Szynwelska
Patronat Honorowy Prezydenta Rzeczypospolitej Bronisława Komorowskiego
Guy Ben-Ary od piętnastu lat łączy w swych praktykach twórczych sztukę z neurologią. Jego projekty, realizowane we współpracy z naukowcami i innymi artystami, powstają na styku bioartu i sztuki nowych mediów. Hodowane sieci neuronowe pełnią w jego pracach rolę żywego komponentu pozostającego w interaktywnych relacjach ze składnikami technicznymi, cyfrowymi czy robotycznymi.
Wystawa Nervoplastica przedstawia trzy dzieła będące przykładami kulturowego wykorzystania hodowli neuronów – swego rodzaju mózgu powstałego w wyniku zabiegów bioinżynieryjnych. In-Potentia, dzieło Guya Ben-Art i Kerstin Hudson, to rzeźba wykorzystująca wyhodowany mózg. W instalacji The Living Screen stworzonej z Tanyą Visocevic, żyjące komórki zostają wkomponowane w strukturę aparatu kinematograficznego, spełniając tam funkcję ekranu. W instalacji Snowflake zrealizowanej we współpracy z Boryaną Rossa, sieć neuronowa zbudowana z komórek szczura jest stymulowana obrazem płatka śniegu w celu wykształcenia w niej pamięci czy też snu o tym płatku. Wszystkie trzy prace są przykładami hybrydycznych powiązań sztuki i nauki. Przenoszą one wyhodowane w laboratorium formy neuronalne do sfery kulturowej jako projekty artystyczne, zapraszając publiczność do doświadczeń i refleksji dotyczących nowej, postbiologicznej rzeczywistości. Obok wskazanych dzieł na wystawie przedstawione też zostaną dokumentacje dwóch innych prac Guya Ben-Ary, kreatywnych instalacji MEART – Semi-living Artist oraz Silent Barrage, wraz z wykonanymi przez nie rysunkami.
Guy Ben-Ary to artysta i naukowiec, który mieszka i pracuje w Perth. Jest jednym z głównych naukowców SymbioticA – laboratorium artystycznego działającego w ramach Uniwersytetu Australii Zachodniej, zajmującego się badaniem i nauczaniem nauk przyrodniczych oraz ich praktycznym zastosowaniem.
Ben-Ary cieszy się międzynarodowym uznaniem jako istotny artysta i innowator działający na pograniczu nauki i sztuki mediów. Specjalizuje się w pracach biotechnologicznych, które mają wzbogacić nasze rozumienie tego, co oznacza bycie żywym. Prace Ben-Ary’ego były pokazywane na całym świecie na prestiżowych wystawach i festiwalach: od Narodowego Muzeum Sztuki w Pekinie po Biennale w Sao Paulo czy Biennale w Moskwie. Jego prace mogą też być oglądane w stałej kolekcji Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Nowym Jorku (MoMA). W 2009 r. jego praca Silent Barrage otrzymała honorowe wyróżnienie w Prix Ars Electronica (Austria), a także zdobyła nagrodę w konkursie VIDA – ważnym międzynarodowym konkursie dotyczącym sztuki i sztucznego życia.
Główne obszary badań Ben-Ary’ego to cybernetyka, biorobotyka i kulturowy wyraz biotechnologii. Jego prace badają technologiczne aspekty dzisiejszej kultury i ponownego wykorzystania biologicznych materiałów i technologii, wykorzystując zwykle ruch, rozwój i duże, zmienne i różnorodne zbiory danych (big data).
Boryana Rossa (ur. 1972) to bułgarska artystka interdyscyplinarna i kuratorka zajmująca się sztuką performansu, video artem i fotografią. Jej prace były prezentowane na całym świecie, m.in National Gallery of Fine Arts w Sofii, Goethe Institute, Moscow Biennial, Centrum Sztuki Feministycznej Elizabeth A. Sackler w Brooklyn Museum, Exit Art w Nowym Jorku, Bienniale for Electronic Art w Perth i Foundation for Art and Creative Technologies w Liverpoolu. Często współpracuje z artystą i twórcą filmowym Olegiem Mavromatim, zwykle pod nazwą ULTRAFUTURO – w ramach międzynarodowego kolektywu artystycznego powstałego w 2004 roku. Otrzymała liczne stypendia i nagrody, m.in. Gaudenz B. Ruf Award for New Bulgarian Art, The Essential Reading for Art Writers Award from the Institute of Contemporary Art in Sofia i New York Foundation for the Arts Fellowship w 2014 w dziedzinie Digital/Electronic Arts. Jest adiunktem na Wydziale Transmediów na Uniwersytecie Syracuse.
Tanja Visosevic to artystka interdyscyplinarna, zajmująca się również krytyką i teorią filmu oraz edukacją. W swoich projektach artystycznych eksploruje zajmujące ją dziedziny kultury i filozofii, stosując w tym celu technologie i strategie filmowe, performans i bio art. Jej główne zainteresowania to instynkt życia i śmierci, polityka tożsamości oraz nowatorskie możliwości, jak też efekty uboczne nowych technologii.
Wiele spośród twórczych działań Visosevic dotyczy rewolucji w kulturze audiowizualnej dokonującej się za pomocą technologii cyfrowych – ten aspekt jest obecny w jej interaktywnych performansach komórkowych (np. Oh Bon! zamówiony przez Fremantle Arts Centre w 2008 r. w ramach Bon Scott Project), a także w projekcie Bio-Kina The Living Screen („Żyjący ekran”), opracowanym i przygotowanym w SymbioticA – Centrum Doskonałości w Sztukach Biologicznych. W pracach tych zawarta jest zaawansowana poetyka, która sytuuje sztukę Visosevic w obrębie rosnącego kręgu nowych gatunków i doświadczeń filmowych.
Visosevic wykłada w Szkole Komunikacji i Sztuki na Uniwersytecie im. Edith Cowan, gdzie łączy badania w dziedzinie nowych platform medialnych z uczeniem studentów zrozumienia charakteru i doświadczeń ruchomego obrazu.
Dr Kirsten Hudson to czynna artystka, pisarka i naukowiec z Australii Zachodniej, gdzie pracuje jako wykładowca akademicki w Szkołach Designu i Sztuki oraz Kultury Mediów i Sztuk Kreatywnych na Curtin University. Głównym tematem jej badań jest filozofia i historia ciała w oparciu o gender studies, teorię queer oraz francuski poststrukturalizm. Stanowią one podstawę dla praktyki artystycznej, która krytycznie odpiera i obala normalizujące sposoby przedstawienia, konstruowania i postrzegania subiektywności, socjalizacji i ucieleśnienia.
Jej aktualne projekty badawcze w sposób wizualny i tekstowy zajmują się: 1. etycznymi i estetycznymi konsekwencjami technologii komórek macierzystych dla rozumienia życia, śmierci i osobowości; 2. potencjałem dzieła sztuki do wyrażania idei, uczuć i doświadczeń melancholii, nostalgii, pamięci i żałoby w sposób, który aktywnie kwestionuje ograniczenia i sposoby pojmowania straty i pożądania.
Projekt „Art+Science Meeting 2015” jest dofinansowany ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego
PATRICK TRESSET
HUMAN TRAITS
Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia
ul. Jaskółcza 1, Gdańsk - Dolne Miasto
ul. Jaskółcza 1, Gdańsk - Dolne Miasto
31 maja – 14 czerwca 2015
Otwarcie: 31 maja 2015, godz. 18:00
Panel dyskusyjny: 1 czerwca, godz. 18:00 / Baszta Słomiana, ASP w Gdańsku
Kurator: Ryszard W. Kluszczyński
Koordynacja: Anna Szynwelska
Koordynacja: Anna Szynwelska
Patronat Honorowy Prezydenta Rzeczypospolitej Bronisława Komorowskiego
Wystawa francuskiego artysty i zarazem naukowca Patricka Tresseta dotyczy problematyki twórczości, zarówno ludzkiej, jak i komputerowej oraz naszych relacji z maszynami nowej generacji. Jego dzieła, to formy robotyczne, które dzięki wykorzystaniu przygotowanych w tym celu programów komputerowych są w stanie rysować portrety.
Tresset, po kilkunastu latach aktywności artystycznej jako malarz i rysownik, utraciwszy w 2003 roku zdolność do tego rodzaju pracy twórczej rozpoczął studia nad systemami komputerowymi i robotycznymi, które byłyby w stanie podjąć analogiczne formy aktywności, zachowując przy tym jego charakterystyczny styl artystyczny. Efektem tych studiów są prezentowane na wystawie dzieła. 3 Robots Named Paul wykonują rysunki osób odwiedzających wystawę. Paul – IX, to robot rysujący z obserwacji martwą naturę. Peter z kolei jest pochłonięty rysowaniem znaków i ich usuwaniem. Jego aktywność jest stymulowana wydarzeniami rozgrywającymi się w pomieszczeniu, które mogą wprawiać go w ekscytację bądź nudzić czy wpędzać w depresję. Wszystkie trzy robotyczne instalacje zarówno tworzą artefakty, jak też wykonują performanse. Są dziełami sztuki a zarazem ją tworzą. Ich twórcza aktywność rozwija się w przestrzeni, w której dochodzi do spotkania sztuki, nauk komputerowych oraz robotyki i sztucznej inteligencji.
Patrick Tresset to francuski artysta i naukowiec, który zajmuje się działalnością artystyczną człowieka, sztuczną kreatywnością (computational creativity) i naszym stosunkiem do maszyn, w szczególności robotów. W kontekście swojej praktyki artystycznej Tresset wykorzystuje osiągnięcia robotyki do tworzenia autonomicznych, robotycznych urządzeń, które są sugestywnymi przedstawieniami artysty, a w pewien sposób także odzwierciedleniem jego samego. Roboty Tresseta powstają w oparciu o zaawansowane technologie, wykorzystując wyniki badań z dziedziny robotyki, widzenia komputerowego, sztucznej inteligencji i przetwarzania poznawczego (cognitive computing).
Tresset od młodości czynnie interesował się programowaniem, malarstwem, rysunkiem i rzeźbą we Francji. Po uzyskaniu dyplomu w dziedzinie biznesowych systemów komputerowych przeniósł się do Londynu, gdzie zajmował się malarstwem. W latach 1991–2003 jego prace były wystawiane na wystawach indywidualnych i grupowych w Londynie i Paryżu. W 2003 r. Tresset utracił swoją umiejętność malowania i rysowania; od tamtej pory zajmuje się systemami komputerowymi i robotycznymi, które są w stanie symulować te działania artystyczne.
W trakcie swoich badań Tresset rozpoczął studia magisterskie na kierunku informatyki w sztuce na Uniwersytecie Goldsmiths w Londynie, gdzie do 2013 r. kierował projektem Alkon II wspólnie z Prof. Frederickiem Fol Leymarie. Projekt Alkon II badał proces szkicowania z natury w oparciu o modelowanie komputerowe i robotykę. Tresset opracował także kurs robotyki kreatywnej dla studentów studiów podyplomowych na Goldsmiths w ramach programu magisterskiego na kierunku sztuk komputacyjnych. Tresset do niedawna pracował jako starszy wykładowca na Zukunftskolleg na Uniwersytecie w Konstancji (Niemcy), a aktualnie jest wizytującym pracownikiem naukowym na Uniwersytecie Goldsmiths w Londynie. Publikował prace naukowe w dziedzinie sztucznej inteligencji, estetyki komputacyjnej, sztucznej kreatywności, robotyki społecznej, badań nad rysunkiem, sztuką cyfrową i grafiką komputerową.
Prace Tresseta były pokazywane na całym świecie w ramach wystaw indywidualnych i grupowych we współpracy z wiodącymi muzeami takimi jak Victoria & Albert Museum, Muzeum Nauki, Tate Modern, Centrum Pompidou czy Muzeum Izraela, a także na targach sztuki, jak np. London Art Fair, Kinetica Art Fair, Biennale w Stambule, Ars Electronica, Update_5.
Prace Tresseta były też publikowane w ważnych mediach, takich jak „The Times”, „The Independent”, „The Telegraph”, „New Scientist”, „Tank Magazine” (Wielka Brytania), „Le Monde”, „L’Oeil” (Francja) czy „El Mundo” (Hiszpania).
BADANIA NAD CZŁOWIEKIEM
Roboty, które tworzę, powstają pod wpływem badań nad ludzkim zachowaniem, a konkretnie nad tym, jak ludzie przedstawiają innych ludzi, jak postrzegają dzieła sztuki i w jaki sposób kształtują się relacje ludzi z robotami. Wytwory tych systemów komputacyjnych także mogą być postrzegane jako element badań nad człowiekiem.
Dociekający aspekt mojej pracy dotyczy badań nad percepcją, poznaniem, psychologią i powiązanymi dziedzinami, przy czym jej głównym celem jest próba zrozumienia, w jaki sposób ludzie rysują z natury. Dla pogłębienia tego tematu analizuję sposób, w jaki artyści, pod wpływem swojego doświadczenia, przeobrażają to, co widzą, na ruch, który następnie zmienia się w ślady na powierzchni. Te badania doktorskie, prowadzone głównie na Goldsmiths College w Londynie w kontekście projektu Alkon II, we współpracy z Frederickiem Fol Leymarie, powoli przyczyniają się do opracowania autonomicznych wbudowanych systemów zdolnych rysować z natury. Przykładem takiego systemu jest Paul: rysuje twarze osób, które przed nim usiądą.
Technologiczny element moich działań ma na celu opracowanie systemów komputacyjnych zdolnych do autonomicznego wytwarzania przedmiotów funkcjonujących jako dzieła sztuki. W celu oceny efektów działania systemu polegam na własnym osądzie artystycznym, a jednocześnie – jako naukowiec – na osądzie moich kolegów, czyli w tym przypadku osób czynnie zajmujących się rysunkiem, krytyków sztuki i kuratorów. Wdrożenie takich systemów opiera się po części na badaniach nad procesem rysowania z natury, moimi osobistymi refleksjami jako malarza, a także badaniach z dziedzin takich jak robotyka, przetwarzanie poznawcze i widzenie komputerowe.
Kiedy prezentuję na wystawie roboty albo grupy robotów, istotnym aspektem mojej praktyki jest teatralność instalacji. Od momentu, gdy po raz pierwszy pokazywałem publicznie rysującego robota, zaczęły mnie fascynować reakcje widzów. Otworzyło to dla mnie przestrzeń do badań, w których można grać na emocjach i wspomnieniach odbiorców oraz ich poczuciu zdumienia.
Pierwotnym celem mojej pracy było stworzenie autonomicznych systemów zdolnych do tworzenia obrazów, które wywierają na widzach podobny wpływ emocjonalny i estetyczny jak dzieła sztuki stworzone przez człowieka. Należy podkreślić, że nie chodzi tutaj o wynalezienie systemów, które potrafiłyby rysować dokładnie jak człowiek, ale o to, żeby rysunek ten wywoływał w odbiorcy konkretny estetyczny efekt. Zająłem się tym akurat tematem, kiedy utraciłem pasję do sztuki; w pewnym sensie starałem się stworzyć taką artystyczną protezę, aby uśmierzyć tę stratę. Opracowywane przeze mnie autonomiczne systemy mają za zadanie zastąpić jakąś część mnie, a konkretniej mają działać w sposób, w jaki ja idealnie chciałbym działać –umieć rysować w taki sposób, w jaki ja chciałbym rysować.
Patrick Tresset
Wystawy są częścią projektu „Festiwal Dźwiękowiska oraz warsztaty i wystawy Man|Machine w ramach projektu ART SCIENCE Meeting” dofinansowanego w ramach Programu „Promowanie różnorodności kulturowej i artystycznej w ramach europejskiego dziedzictwa kulturowego” ze środków funduszy EOG pochodzących z Islandii, Liechtensteinu i Norwegii oraz środków krajowych.