Podobnie jak dziś, w XIX stuleciu wielu zmarłych upamiętniano mniej lub bardziej okazałymi pomnikami nagrobnymi. Umieszczano na nich również inskrypcje nagrobne informujące nie tylko o danych zmarłego lecz niekiedy także przedstawiającej postać nieboszczyka, jego zasługi czy osiągnięcia, wreszcie ból najbliższych związany ze stratą.
Szczególnie zauważalne było to w tekstach z I połowy XIX wieku, posiadających charakterystyczną wyrafinowana formę i refleksyjny, indywidualny charakter.
Przykładem może być inskrypcja na pomniku nagrobnym Friedricha Curschmana zięcia zamożnego gdańskiego kupca Theodora Berenda. Na nagrobku znajdującym się na cmentarzu Salvator (czyli cmentarzu Zbawiciela) u podnóża Biskupiej Górki wyryto słowa: „Tu spoczywa Friedrich Curschman Kompozytor/ Opiewał przyrodę, niewinność/ Miłości tęsknotę,/ Zgodnie z ich prawdziwym obliczem, /W miłości i tęsknocie/ Za nieprzemijalnym/ Żył od 21 czerwca 1805/ Do 24 sierpnia 1841.”
Pozostała część tekstu TU
