Rosyjskie i białoruskie ośrodki propagandowe zintensyfikowały działania służące kreowaniu wizji istnienia narastającego zagrożenia ze strony Polski. Państwo polskie ma stanowić bezpośrednie zagrożenie dla bezpieczeństwa Białorusi i Rosji oraz pokoju w regionie. Wątek ten połączono z kwestią kryzysu migracyjnego.
Zasadnicze przekazy strony rosyjskiej i białoruskiej dotyczą dwóch narracji:
- Polska wykorzystuje kryzys migracyjny do militaryzacji wschodnich obszarów kraju (przygotowania, do prowokacji, ataku na Białoruś).
- Polska oficjalnie uznała Rosję za potencjalnego przeciwnika (kwestia ustawy o obronie ojczyzny).
Przekazy odnoszą się bezpośrednio do kwestii ustawy o obronie ojczyzny oraz do komentowania kryzysu migracyjnego. Łącząc te dwa zjawiska uzyskano obraz, zgodnie z którym Polska rzekomo wykorzystuje kryzys migracyjny do „tuszowania” własnych przygotowań do agresji przeciwko Białorusi. W celu odpowiedniego ukierunkowania fałszywych przekazów, zasadnicze narracje wzbogacono o szereg narracji pobocznych takich jak :
- Polska użyła dronów bojowych przeciwko migrantom,
- Polska planuje użyć czołgów Leopard przeciwko migrantom,
- Rząd RP podejmuje niewspółmierne do zagrożenia działania dot. migrantów,
- Polska przygotowuje zgrupowanie uderzeniowe u granic Białorusi,
- Polska rozlokowuje dywizję przy granicy Białorusi,
- Polska radykalnie zwiększa ilość swojej armii, co stanowi zagrożenie dla pokoju w regionie.
Wszystkie wymienione wątki popularyzowano zarówno poprzez wiodące rosyjskie i białoruskie propagandowe kanały telewizyjne, wiodące portale informacyjne oraz kanały Telegram trwale zaangażowane w proces dezinformacji. Przekazy oddziaływały przede wszystkim na ludność Federacji Rosyjskiej i Białorusi, ale również na mieszkańców Litwy i Ukrainy. Zasadniczym celem działań jest formowanie w społeczeństwie rosyjskim uczucia zagrożenia (konsolidacja społeczeństwa) oraz stymulowanie uczucia zagrożenia w społeczeństwie białoruskim (formowanie potrzeby uzyskania od Rosji wsparcia w obronie przeciwko „zbliżającej się” agresji ze strony Polski). Drugi z celów odnosi się do budowy bazy informacyjnej potrzebnej do zaistnienia stałej obecności wojsk Federacji Rosyjskiej na obszarze Białorusi. Wskazane działania służą również wybielaniu obrazu Moskwy i Mińska w kontekście kryzysu migracyjnego. Oskarżanie Polski o czerpanie korzyści z kryzysu migracyjnego stanowi element zrzucania odpowiedzialności na Warszawę za wskazane zjawisko.
